TUSSEN DE VULKANEN

6 november, 2017

BACK     <

Ben ik echt al langer dan een maand weg? Ik sta op heerlijke overnachtingsplekjes. Meestal zijn ze aan het water. Ik rij niet meer dan 2 uurtjes per dag, en tot nu toe gaat dat aardig goed...

New Zealand

 

 

Een oerlijk

paradijs.

 

>

 

In de stad laat ik mijn sigarettenaansteker maken. Ook sla ik weer de nodige spullen in. Onderweg naar Rotorua neem ik een stop bij een waterval. Het is een niet hele bekende, maar ik vond het in een alternatieve reisgids. Eenmaal aangekomen staat er dan ook maar 1 andere auto. Het is een half uurtje naar beneden lopen. Ik heb gezelschap van een Engels jongeman. Eenmaal beneden val ik behoorlijk stil! Het is echt een paradijs! Het is ontzettend groen, met veel soorten bladeren. Veel flora en fauna, allemaal heel wild. De waterval is gigantisch, en het water loopt naar beneden weg in prachtige poelen. Er hangen kettingen zodat je een sprong in het diepe kan nemen. Ik wil niks liever! Helaas staat er een bordje dat het water bacteriën bevat en dat je dus beter niet kan zwemmen.

waar de

maori's zijn

 

Rotorua is net als alle anderen steden hier. Ze zijn allemaal hetzelfde. Ze hebben grote supermarkten, een Kentucky en Mcdonald. Grauwe brede winkelstraten. Alleen hier stinkt het ook nog eens door de vulkanische stoom die er is. Dit stadje is ook erg toeristisch. Hier zie ik veel backpackers en toeristische winkeltjes. Je kan hier wandelen in het park en er staan een aantal Maori huisjes. Je ziet hier ook veel Maori’s lopen, veel met tatoeages in het gezicht. Ik hoor dat ze hier betalen voor koud water! Bij de toerist information check ik of ik naar de vulkaan Tarawera kan gaan. Dit blijkt echter alleen te kunnen via een tour. Ik besluit dat ik in plaats daarvan naar  White island ga. Dit stond al eerder op mijn droomlijstje. Ik vind het eigenlijk te duur maar dan heb ik wel een avontuurlijke bootreis.

 

 

Een ruige reis.

 

Ik vertrek dus verder naar Whakante. Vroeg ik de ochtend ga ik op weg naar de boot! Het is vandaag bewolkt en tijdens het wachten wordt ik al aardig koud. De boot is niet heel groot, we zijn denk ik met 30 man. Het valt mij op dat ik als enigste alleen ben. Het beloofd een ruige reis te worden. Ondertussen ben ik dat wel gewend, maar toch valt het behoorlijk tegen. Ik zit buiten achterin de boot. De golven klotsen over de rand dus ik ben al gauw door en doorweekt. Ik wil wel foto's maken maar de camera is te nat. Bovendien kan ik ook niet echt staan en lopen door al het geschommel. Na een tijdje krijg ik het ook behoorlijk koud. Toch blijf ik buiten zitten, omdat ik al de eerste kotszakjes voorbij zie komen. Ik probeer mij te focussen op de horizon, opzoek naar dolfijnen. Als ik even naar binnen ga om te plassen, moet ik ook bijna overgeven. Gelukkig sta ik snel weer buiten en gaat het beter!

 

Wandelen op mars.

 

Na zo anderhalf uur komen we aan bij het eiland. Hier schijnt het zonnetje! We worden met een klein speedbootje aan land gebracht. Het is alsof je op mars beland. Hier zijn geen bomen en planten. Je ziet overal stoom, gele en rode kleuren. Er is geen drinkwater. Daarnaast zie oude overblijfselen van een fabriek. Ooit hebben hier mensen geleefd. De vulkaan is nog steeds actief. Er komt een behoorlijk nare lucht van af, en het kriebelt in je keel. We krijgen gasmaskers voor als het te erg word. We moeten netjes bij elkaar blijven, sommige stukken lijken namelijk rots, maar daaronder kunnen het diepe kraters zijn. We lopen langzaam naar alle stoom toe. Hier ziet alles behoorlijk geel van alle zuur en ijzer. Het is hier ook behoorlijk warm. kokend water komt naar boven. We komen uit bij de krater, waar een blauw meer is. Het liefst zou ik hier nog een tijdje verdwalen. De rotsen hebben hier rode tinten. Maar helaas moet ik dicht bij de groep blijven!

het wiitte eiland

 

Terug op de boot krijgen we een lunch. We varen rustig een stukje om het eiland heen. We zien wat zeehonden relaxen aan de rand. Verder leven er weinig dieren op het eiland. De terugweg is een stuk rustiger, en ik hoop een glimp op de vangen van dolfijnen. Maar helaas mocht het niet zo zijn! Langzaam zie ik het eiland weer verdwijnen. Ik ben helemaal zout van al het water. Een oudere vrouw naast mij heeft hetzelfde. Ik ontmoet ook een jong Zweeds koppel. Ze wonen hoog in Zweden, daar waar het in de zomer niet donker word, maar ook waar het lange winters zijn. Het word daar -dertig! Een korte broek dragen is daar zeldzaam. Ja ja, zo slecht is Nederland nog niet. Zij was een zuster en hij een dokter. Ze werken beide veel, en is een zwaar beroep. Maar het is ook een hele andere realiteit van geld, hij had haar deze reis als cadeau gedaan!

 

 

Tussen de hobbits.

 

Na deze prachtige ervaring op het eiland, besluit ik naar hobbiton te gaan. Ik wil er later geen spijt van hebben dat ik het niet heb gedaan. Het regent de hele dag, en eigenlijk vind ik dat niet zo fijn rijden, maar gelukkig kom ik heel op de bestemming aan. Het is er gelijk erg druk! Ik kan zonder reservering nog een kaartje kopen. Ondertussen bekijk ik het winkeltje. Eigenlijk valt die wat tegen. Hier is geen lotr stijl aangebracht, of misschien ben ik door alle elf fantasy fairs wat verwent. Vanaf het winkeltje ga ik met een tour mee. Het is een klein stukje met de bus. De busvrouw is erg grappig. Ze verteld dat ze veel lijkt op een hobbit. Daarna draaien ze een filmpje waarin Peter jackson wat verteld over de locatie. Het landschap is prachtig maar de door de regen kan ik er niet veel van zien. Aangekomen op de locatie krijgen we eerst de regels opgesteld. Tja, wat zal ik er van zeggen. Je herkent het van de films, je weet dat hier allemaal camera's hebben gestaan. Hier is het allemaal opgenomen. Je krijgt grappige feitjes te horen, zoals de boom boven het huis van bilbo. Die is helemaal nep, alle blaadjes zijn 1 voor 1 gemaakt en er opgeplakt! Peter Jackson heeft op de kleinste details gelet. Maar er zijn ook veel echter bloemen en alles word netjes onderhouden.

een selfie paradijs

 

Aan de andere kant, je ziet alleen een paar kleine deurtjes. Het is zo druk dat je er achter elkaar aanschuift. Het is een selfie paradijs. De groep voor ons is steeds nog niet klaar met selfies maken als we aankomen, waardoor wij veel waardevolle tijd verliezen. Er is 1 deur die je kan openen, dit is het bekende plaatje wat iedereen schiet. Verder kan je geen enkel huisje van binnen zien. Op het eind mag je naar een feesthuis, waar je een gratis drankje krijgt. Dit heeft zeker veel meer sfeer, er draait wat muziek en de stemming is gezellig. Ik heb hier echter maar 10 minuten voordat we weer moeten vertrekken. Ook doet het me allemaal sterk aan de Efteling denken, waar je eigenlijk veel meer ziet. Maar goed, dit is dan ook geen pretpark, maar een filmset, en dat maakt het ook zo cool.

 

meer vulkanen!

 

Ik overnacht weer op een mooi plekje aan het water. Soms als ik vroeg klaar ben, dan werk ik wat aan mijn busje. Zo heb ik al wat roest bijgewerkt en opnieuw geschilderd. En tijdens de vele regen die er viel ontdekte ik 2 lekkages. Dus die heb ik met van siliconen weggewerkt. Ik vind het eigenlijk super leuk om een beetje te klussen aan Oldy. Helaas heb ik hier natuurlijk niet zo veel spullen, maar toch word ze steeds een beetje gezelliger. Ik rijd verder naar vulkanisch gebied en bezoek vandaag Waimangu terminal valley. Ik dacht dat ik hier vrij kon wandelen, en dat was ook zo, maar ik betaalde er wel 40 dollar voor. Waarom is me niet helemaal duidelijk. Het regent weer de hele dag, maar ik vind het heerlijk om te kunnen wandelen. Ik kom onderweg een Nederlander tegen! We wandelen samen verder met twee Duitsers. De Nederlandse jongen is erg enthousiast over zijn ondermening om naar Nieuw zeeland te komen. Hij had al behoorlijk wat pech met zijn huurauto. Als ik dat hoor ben ik trots op Oldy, hopelijk houd ze het goed vol! We wandelen wel 4 uur in het park. Ik ga opzoek naar een gratis overnachtingsplek, maar dan zie ik een camping met terminal pools! En ze zijn inbegrepen in je overnachting. Ik word al warm als ik er aan denk! Het is maar 10 minuutjes rijden en al gauw lig ik lekker warm in het zwembad. Ik is allemaal heel tropisch om te zien, ondanks dat het regent. Je kan ook zien waar de warmte vandaan komt, dat geeft het allemaal een mooi effect!

Alle kleuren van de regenboog

 

Vandaag ga ik naar het Wai o tapu terminal wonder spektakel! Dit is een stuk toeristischer, maar ik ga gelijk om half 9 en loop nog even alleen door het park. Ik moet om 10 uur terug zijn om naar Lady Knox te kijken, dus ik loop nog niet het hele park door. Er is hier veel groen, alleen veel van de bomen zijn oranje aangetast.  De kleuren zijn echt heel apart bij elkaar. Ook hangen er overal druppeltjes aan de bomen, ik weet niet of dit van de damp is of omdat het weer een regenachtige dag is. Ik loop langs een gif groen meer! Ik snap er niks van, het is bijna alsof het door een kunstenaar is gedaan. Maar het is toch echt moeder natuur. Bij lady Knox is het erg druk en tot mijn verbazing wordt ik omringt door Nederlandse jongeren. Ze vertellen me dat 80 procent van de bus Nederlands is. Ik ben tot nu toe veel Duitsers tegengekomen maar weinig nederlanders. Ergens ben ik blij dat ik niet in deze bustour zit.

 

lopen rondom mount doom

 

Vandaag begin ik aan een lange wandeling, de Tongarino northern circuit. Toen ik hier aan kwam rijden was ik ontroerd door het uitzicht. Oldy heeft het goed uitgehouden in de bergen, maar de wegen zijn ook erg goed hier. Ik besloot gister spontaan berghutjes te reserveren, zodat ik 4 dagen in de bergen lan wandelen. Ik sta vroeg op, om 6 uur, omdat ik graag het ochtenlicht zie. Maar na een goed ontbijt, oldy parkeren en mijn backpack controleren is het toch al gauw 7 uur als ik vertrek. Ik vind het moeilijk om oldy achter te laten! Maar het licht is nog erg mooi, en ik begin nethousiast aan mijn wandeling. Vandaag 4 uurtjes, zo 9,4 km. Ik loop naar vulkaan Ngauruhoe, ook wel beter bekend als Mount Doom van Lord of the rings. Ik loop door een grote open vlakte, en het wandelpad is erg goed, Als ik verder loop wat het pad modderiger en meer stenen. Gelukkig is het gewoon een kwestie van houten paaltjes volgen. Soms moet ik wat klauteren omdat ik moeilijk omhoog kom. Ook moet ik weer wennen aan mijn backpack. Het verzuurd al gauw in mijn heupen. Maar al snel zie ik het eerste hutje in de verte. Het ligt aan de voet van de berg. Morgen begint de moeilijkste toch, helemaal omhoog!.

 

Ik arriveer vroeg bij het hutje, maar ik heb gezelschao van de Ranger. De Ranger is een jonge meid, die in de buurt woont. Ofja, ze woont in haar busje. Het beroep van een Ranger hier klinkt erg aanlokkelijk. Je werkt 6 dagen en dan ben je weer 6 dagen vrij, Je werkt ook maar 7 maanden, want in de winter kan je er niet wandelen. Dus dan brengt ze bijviirbeeld haar dagen door op hawaiie. Je hebt er ook geen opleiding voor nodig, je houd alleen het weer in de gaten, en hebt contact met de andere rangers voor als er iets gebeurd onderweg met iemand. Soms lijkt het leven hier zoveek vrijer, alsof er door alle ruimte hier veel meer mogelijkheden zijn.

 

Ik heb ook gescheldschap van een vrouw uit Canada. Ze verteld dat het veel leger is in Canada. Ze vertekd ook wat gescheidenis, hoe de fransen en engelsen daar hebben gevochten en hoe ze de abiginials hebben verdreven. Soms besef je meer als je met mensen uit anderen landen praat. Zo kan de Ranger zich er helemaal niks vbij oorstellen dat je kan rijden naar andere landen, en dat de cuklturen dan ook echt anders zijn. Ook ben ik gewent aan veel leuke stadje in europa, overals zijn ze anders maar ze hebben altijd wat te bieden. Hier in New zeeland en canada zijn de steden gewoon betonnen winkels. Ik besefte dat nooit zo. Het is voor hun dan weer erg moeilijk voor te stellen dat we in Nederland met heel veel mensen op ene klein stukje land wonen.

 

In de avond heb ik het erg gezellig met een Duits stel en een meisje uit Denemakren. Iedereen mist goed brood hier!  Ik heb voedselpaketten meegenomen van een outdoor winkel. Ik moet zeggen dat ook dit het erg tegen valt. Ik krijg veel tips om te bezoeken van andere mee. En ik hoor ook at ik nu al anderen hutje moet gaan boeken, omdat ze al veel vol sijn. Tior nu toe plan ik alles dezelfde dag of de dag ervoor, en dat vind ik heerlijk, maar het is ook nog geen hoog seizoon. Ik hoor dat er ook mensen wandelen can het bivenste topje van het noordereiland naar het zuidereriland. ZEdoen er zo 6 maanden over! ^ maanden in je tent en lopen! wau veel respect voor die mensen.

 

In vrijheid leven

 

Vandaag begin ik aan een lange wandeling, de Tongarino northern circuit. Toen ik hier aan kwam rijden was ik ontroerd door het uitzicht. Oldy heeft het goed uitgehouden in de bergen, maar de wegen zijn ook erg goed hier. Ik besloot gister spontaan berghutjes te reserveren, zodat ik 4 dagen in de bergen kan wandelen. Ik sta vroeg op, om 6 uur, omdat ik graag het ochtendlicht zie. Maar na een goed ontbijt, oldy parkeren en mijn backpack controleren is het toch al gauw 7 uur als ik vertrek. Ik vind het moeilijk om oldy achter te laten! Maar het licht is nog erg mooi, en ik begin enthousiast aan mijn wandeling. Vandaag 4 uurtjes, zo 9,4 km. Ik loop naar vulkaan Ngauruhoe, ook wel beter bekend als Mount Doom van Lord of the rings. Ik loop door een grote open vlakte, en het wandelpad is erg goed, Als ik verder loop wordt het pad modderiger en meer stenen. Gelukkig is het gewoon een kwestie van houten paaltjes volgen. Soms moet ik wat klauteren omdat ik moeilijk omhoog kom. Ook moet ik weer wennen aan mijn backpack. Het verzuurd al gauw in mijn heupen. Maar al snel zie ik het eerste hutje in de verte. Het ligt aan de voet van de berg. Morgen begint de moeilijkste tocht, helemaal omhoog!.

 

Ik arriveer vroeg bij het hutje, maar ik heb gezelschap van de Ranger. De Ranger is een jonge meid, die in de buurt woont. Ofja, ze woont in haar busje. Het beroep van een Ranger hier klinkt erg aanlokkelijk. Je werkt 6 dagen en dan ben je weer 6 dagen vrij, Je werkt ook maar 7 maanden, want in de winter kan je er niet wandelen. Dus dan brengt ze bijvoorbeeld haar dagen door op Hawaii. Je hebt er ook geen opleiding voor nodig, je houd alleen het weer in de gaten, en hebt contact met de andere rangers voor als er iets gebeurd onderweg met iemand. Soms lijkt het leven hier zoveel vrijer, alsof er door alle ruimte hier veel meer mogelijkheden zijn.

 

Ik heb ook gezelschap van een vrouw uit Canada. Ze verteld dat het veel leger is in Canada. Ze verteld ook wat geschiedenis, hoe de Fransen en Engelsen daar hebben gevochten en hoe ze de aboriginals hebben verdreven. Soms besef je meer als je met mensen uit anderen landen praat. Zo kan de Ranger zich er helemaal niks bij oorstellen dat je kan rijden naar andere landen, en dat de culturen dan ook echt anders zijn. Ook ben ik gewent aan veel leuke stadje in europa, overal zijn ze anders maar ze hebben altijd wat te bieden. Hier in New zeeland en canada zijn de steden gewoon betonnen winkels. Ik besefte dat nooit zo. Het is voor hun dan weer erg moeilijk voor te stellen dat we in Nederland met heel veel mensen op een klein stukje land wonen.

 

In de avond heb ik het erg gezellig met een Duits stel en een meisje uit Denemarken. Iedereen mist goed brood hier!  Ik heb voedselpakketten meegenomen van een outdoor winkel. Ik moet zeggen dat ook dit het erg tegen valt. Ik krijg veel tips om te bezoeken van andere mee. En ik hoor ook dat ik nu al anderen hutje moet gaan boeken, omdat ze al veel vol zijn. Tot nu toe plan ik alles dezelfde dag of de dag ervoor, en dat vind ik heerlijk, maar het is ook nog geen hoog seizoen. Ik hoor dat er ook mensen wandelen van het bovenste topje van het Noordereiland naar het zuidereiland. Ze doen er zo zes maanden over! Zes maanden in je tent en lopen! Wauw veel respect voor die mensen.

De Grote klim.

 

Ik sta weer op 6 uur op, maar er is geen zonsopgang. Het is eerste stuk is vrij vlak en er zijn veel bruggetjes. Tot mijn verbazing lopen er al veel toeristen. Dan kom ik aan bij een bordje, er staat Danger: turn back, Je bestreed berg gebied. Ik ga natuurlijk verder, maar ben dan ook goed voorbereid.  Ik zie ook mensen in korte broeken en gympen. Dit nieuwe stuk bestaat uit vele trappen. Ik heb een hekel aan trappen, ik voel het in mijn heupen. Gelukkig kom ik al snel weer op en stukje recht vlak uit. Daarna gaat het weer stijl omhoog, maar dit keer zonder de trappen. Dit vind ik zelf fijner lopen, ondanks dat je vaak wegglijd. Halverwege heb ik prachtig uitzicht. Mount Doom is helemaal open getrokken en ik kan nu zien dat het vanaf deze kant rood is. Ook heb ik uitzicht op een uitgestrekt natuurgebied met rotsen. Ik besef dan nog niet dat ik daar allemaal zal gaan wandelen. Bovenaan rust ik even, voordat ik aan de laatste grote klim begin. Hier ligt sneeuw en is het kouder. Rechts van mij is de rode krater en je ruikt al de pools van beneden. Ik zie mensen verdwijnen in de mist. Helemaal bovenaan heb ik uitzicht op de groenen meren. Ik moet eerst nog een heel eind naar beneden. Dit lijkt heel makkelijk, maar het is allemaal zwart zand, en je glijd makkelijk weg. Ik steek mijn schoenen diep in het zand om niet uit te glijden. Aangekomen bij de Emerald Lakes is het erg druk. Toch is de kleur van het water indrukwekkend. Ik neem een zijroute, zodat ik ook blue lake meepak.

 

Alleen met het landschap.

 

Het is nu echter te mistig om het goed te kunnen zien. Ik ga weer terug, weg van de bekende wandelroute. Het is echt bizar, maar ik loop ineens weer helemaal alleen. Hier zijn allemaal massieve rotsblokken. Ik zie alleen maar natuur. Rechts is nog altijd de doemberg. Ik beging aan mijn tocht naar beneden. Voordeel is dat je geen last hebt van je conditie en kuiten, maar je moet je wel blijven concentreren want je glijd makkelijk uit in de rotsen. Ook voel ik mijn heupbotten door mijn backpack. Ik kan niks andes zeggen dan dat het echt fantastisch voelt om hier alleen rond te lopen. Hier is geen duidelijk pad meer. Om je heen zijn allemaal rotsen en bergen. Je kunt ieder moment een hobbit of ork te voor schijn zien komen. Als je achterom kijkt zie je piepkleine mensjes. Daar heb ik ook gelopen! Bizar hoeveel afstand je legt.

 

In het hutje heb ik het weer erg gezellig. De zon gaat achter de berg onder, en we zien een roze lucht. Ook is de maan heel helder en groot. Helaas word het daarna bewolkt en kan ik geen sterren zien. Iedereen gaat vroeg naar bed, om 9 uur is het helemaal stil. Iedereen is ook weer vroeg op, om 7 uur is het grootste gedeelte al vertrokken.

Zandvlaktes en bossen.

 

Vandaag is het maar 3 uur lopen. De rotspartijen veranderen langzaam in een duinlandschap. Ik ben blij met de paaltjes want ene pad is er niet. In de verte zie ik een bos ontluiken. In het bos gekomen is het een stijle klim omhoog. Ik hoop dat dit de laste grote klim is. In de verte zie ik een hutje, ik ben er al! Dit is veruit de mooiste hut, met uitzicht op de berg.

 

Terug naar oldy.

 

De laatste dag is er veel regen. Het doet mij aan Schotland denken. Ik begin met een groep te lopen, maar merk al gauw dat ik dit niet fijn vind. Ze hebben een behoorlijk tempo, en ik sta graag stil bij alle en maak graag foto's. Ik vertel ze dus vooruit te gaan. Deze tocht duurt nog zo zes uur, maar is goed te lopen. Onderweg is er nog een mooi meer en een waterval. Ik heb ontzettend veel foto's gemaakt, maar ik moet ze nog op mijn gemak bekijken. Hier een kleine impressie dus! Ik ben ontzettend blij als ik weer bij Oldy ben!

GO TO TOP >

contact