NOORD NAAR ZUID

13 december, 2017

BACK     <

New Zealand

 

 

VERSCHILLEN MET THUIS.

 

>

 

 

Iedereen vraagt hier hoe het met je gaat. Overal: in de supermarkt, in de winkels, op de camping. Het is heel normaal hier. In het begin wist ik niet zo goed hoe ik moest reageren. Willen ze nou echt een eerlijk antwoord? Maar je kan gerust een uitgebreid praatje houden. Geen probleem. Ondertussen heb ik het gebruik al aardig overgenomen.

 

Als je hier je boodschappen doet word je tas voor je ingepakt. Echt waar, er staan vaak twee mensen bij de kassa. Iemand die scant en iemand die het ondertussen inpakt. Ook lopen er vaak nog meer mensen rond die je mandje of wagentje overnemen. Kun je je zoiets voorstellen in Nederland? Bij ons ben je 16 als je in de supermarkt werkt, daarna word je al snel ontslagen. Hier zijn ze een stuk ouder. En ze hebben ook nog eens dubbel zoveel mankracht lopen. Hetzelfde geld voor de pompstations.Er loopt altijd wel personeel buiten die je helpen met tanken of je olie checken. Hier lijkt vriendelijkheid en behulpzaamheid boven geld te staan.

 

En o wat mis ik lekker brood. Hier hebben ze hele rijen met wat wij tosti brood noemen. Het is zurig en zacht. Ik vind het zelf alleen lekker als toost. Ook kennen zie geen echt stokbrood. Het is zeker een gemis!

Oldy is nu mijn thuis. Ze voelt helemaal niet klein en als een luxe. Ik hoef niet meer  die ene mooie foto te maken, alles word rustiger en gaat langzamer. Wandelen in de bergen blijft bijzonder, soms is het fysiek en mentaal best zwaar. Maar het gaat steeds makkelijker, en ik heb het gevoel dat mijn benen het beter kunnen hebben. Tijdens het wandelen heb ik veel tijd om na te denken, en dan blijft de kunstenaar nog altijd sterk aanwezig. Is het de reis die veranderd, of jijzelf?

Zelfs de toeristische stranden hier hebben maar 1 winkeltje, en die sluit om 3 uur. Ze bouwen het hier niet vol, doen minder aan consumptie is mijn gevoel. Misschien word er ook minder in commercie gedacht. Er lijken minder regels te zijn. Iedereen ruimt zijn eigen troep op. Maar er wonen hier dan ook veel minder mensen.

 

Oja, ook zo grappig, parkeren hier. Ze hebben hier vaak parkeerplaatsen waar je maar 1 uur of 2 uur mag staan. (ik ben nog weinig betaalde tegengekomen) Eerst snapte ik daar niet veel van. Had ik soms een draaischijf nodig zoals in Nederland? Maar ik heb het een aantal keer gevraagd, en nee, ik moet gewoon na 2 uur terug zijn. Hoe ze het checken, ik weet het nog steeds niet.

 

En  vanwege de vrouwen discussie en openbare toiletten in Nederland, hier zijn overal openbare wc's. Het is er vaak maar 1, zowel voor de man als vrouw hetzelfde. Maar zijn altijd netjes onderhouden en ik heb nog nooit mijn eigen wc papier hieven te gebruiken.

 

The forgotten highway.

 

>

 

Na mijn ervaring in het vulkanen gebied, reis ik verder naar de forgotten highway. Deze weg is bekend omdat er niks omheen is gebouwd. Er zijn geen pompstations, alleen maar boerderijen. Ik tank dus in het stadje ervoor, en probeer nog even mijn adobe pakket te fixen. (Het is echt super irritant, omdat ik zo weinig internet heb doet mijn abonnement raar. Ik kan niet meer photoshoppen etc en  ik krijg steeds een fout melding.) Na 2 uurtje gechat te hebben met de adobe mensen ben ik het wel weer zat en besluit ik het op te geven. De forgotten highway dus! Ik moest heel hard lachen toen er een verdwaalde schaap voor Oldy liep. Ze  ging ook niet opzij, maar rende vooruit, en als ik haar wilde inhalen dan ging ze naar rechts haha. Het was vast een leuke foto geweest! Het is hier heel groen en heuvelachtig, Helaas zijn zijn er maar weinig plekken om foto’s te maken. Ook rijd je door bossen, en er zijn hier veel wilde geiten. Halverwege is er een gravelroad, en een tunneltje. De tunnel gaat maar 1 kant op en is super smal en donker. Gelukkig heb ik geen tegenligger. Er zijn ook regelmatig grote keien op de weg, dat vind ik dan wel weer eng, het idee dat er 1 op je wagen valt. Er is ook een onafhankelijk staat op deze route. Het dorpje voelt heel westerns aan. Je kan er zelfs een stempel halen voor je paspoort! Het is echter zondag dus ik heb het niet gedaan. Aan het einde van deze weg zie je de berg Taranaki liggen. Hier overnacht ik aan de voet van de berg, heel mooi! Maar echt goed slapen doe ik niet, er is veel regen en wind, en ik ben bang dat oldy omvergeblazen word.

MOUNT TARANAKI

 

Om mijn verhaal niet te lang te maken, ik heb 2 hiking tracks gedaan op de berg Taranaki. De eerste ging helemaal omhoog, maar helaas had was er bewolking in de bergen en zag ik niet veel. Twee dagen later deed ik nog een poging, een andere route naar een meer, maar helaas was het hier weer bewolkt. De route bestond voornamelijk uit trappen, dus ik was behoorlijk teleurgesteld toen ik boven kwam. Ach ja, je kan het niet altijd mee hebben, en een beetje training kan geen kwaad.

 

Na mijn pogingen bij de berg (en wat nachten op het strand) rijd ik iets verder naar lake Rotokare. Die is een beschermd gebied, en ik moet twee Jurassic achtige poorten door. Maar de overnachtingsplek is prachtig aan het water! Hier zijn veel kiwi’s en ik heb ze dan ook veel gehoord, niet gezien helaas. Ik rijd de volgende dag verder naar een stadje, waar ik kan internetten en mijn boot kan reserveren voor naar het zuidereiland. Ik overnacht twee dagen op een camping waar ik veel aanspraak heb. Zo ontmoet ik een man die op Trump heeft gestemd. En tja, zijn argumentatie was niet sterk, maar ik weet er ook niet genoeg van om goed in discussie te gaan. Ik ben misschien soms wel wat direct in dit soort vragen, maar ik vind het ook leerzaamt. Ik heb ook contact met wat mannelijke kiwi's. Ik krijg toch meestal een soort van respect dat ik als meisje alleen reis merk ik. Het opent een gesprek heel makkelijk. Hij verteld over zijn dochters waarvan er een paar ook behoorlijk reislustig zijn. Ook hebben we het over wat nou echt nieuw zeeland is. Nederland staat toch vooral om Amsterdam en de wiet bekend lijkt het. En natuurlijk alle fietsen.

WELLINGTON

 

Ik ben een beetje zenuwachtig om in de grote stad te rijden, maar gelukkig gaat het prima. Ik overnacht on Wellington aan de haven. Ik ga opzoek naar een statief, omdat ik die  to zover nergens kan vinden. Ik vind een redelijk grote camera winkel maar de goedkoopste statief die ze hebben is 140 dollar. Ik heb een beetje spijt dat ik het niet heb meegenomen uit Nederland. Ik had gedacht het hier vast wel ergens goedkoop te vinden was, maar ze zijn hier echt belachelijk duur. De man zegt dat het komt doordat ze geïmporteerd worden, maar die van ons worden net zo goed uit china geïmporteerd. Op internet zie ik vele goedkopere maar helaas kennen ze hier geen systeem met afhaalpunten. Hopen dat ik er 1 vind in een kringloop!

 

Ik ga naar het kunstmuseum, en tot mijn verbazing is het helemaal gratis. Er is een tentoonstelling over dark arts, en je ziet hier veel terugkomen van de Maori cultuur. Daarna ga ik naar The Papa Museum. Ook dit museum is gratis! En ik ben verbaasd over de hoge kwaliteit er van. Het lijkt een beetje op Naturalis. De eerste tentoonstelling gaat over waterdieren, en ze hebben er een gigantische octopus. Daarnaast was er nu een tijdelijke expo te zien over de oorlog: The scare of or war. Het is echt 1 van de mooiste expositie over oorlog die ik ooit heb gezien. Het is erg goed in vormgegeven. Ze hebben een aantal reuze soldaten hyper realistische nagemaakt, ik zie haartjes en zweetdruppeltjes. Het gaat over de oorlog van 1910. Er is hier veel oorlog geweest tussen de Engelsen, Fransen en Turken. Daarnaast waren er ook nog exposities over de Maori cultuur.

 

 

OP naar het zuiden, queen charlotte track

 

Ik sta om 6 uur op om de boot te pakken naar het zuidereiland. Het is een rustige tocht en de laatste uurtjes zijn prachtig! Je ziet allemaal eilandjes. Aan het water zie je af en toe een klein huisje. Het voelt heel idealistisch. Het water is ontzettend helder! Ik kom redelijk vroeg aan in Picton, waar ik een kaart koop zodat ik de Queen Charlotte track kan gaan lopen. Ik doe niet de hele track maar loop naar een uitzichtpunt en ik heb uitzicht over alle kleine eilandjes. Het is ook prachtig weer, dus in de middag neem ik een duik in het heldere water! Eerst durf ik niet zo goed, want ik zie allemaal kleine kwallen. Ze zijn heel mooi en helder om te zien maar ik weet niet of het ook veilig is. Maar een aantal mannen verzekeren me van wel dus ik neem een sprong in het diepe. S'nachts loop ik een kleine bos wandeling, en ik zie een aantal glowwormen! Het is heel apart om te zien, blauw puntjes in de verte, en als je ze dan van dichtbij bekijkt zijn het witte wormpjes. Het is ook erg helder, ik heb al een paar hele mooi heldere avonden gehad. Je ziet zoveel sterren hier. Binnenkort zal ik er een keer een foto van maken. Ik heb de grotten op het Noordereiland overgeslagen omdat ik het een beetje eng vond om ze alleen te doen, maar op de terugweg ga ik zeker meer glowwormen bekijken! De volgende dag rijd ik helemaal naar boven, om nog een track te lopen. Helaas is het nu bewolkt en heb ik niet zo mooi uitzocht.

 

Ik overnacht vlakbij Nelson aan een rivier. Hier ontmoet ik sinds een lange tijd weer wat jongere mensen van mijn leeftijd. We eten met zijn alle, en maken wat muziek. Bij de Engelse jongeren staat Nederland bekend als vooruitstrevend en openminded (hoewel ik denk dat ons kabinet daar niet bij past) Ook krijg ik een gratis statief! Hoewel hij niet zo hoog kan, ben ik toch ontzettend blij mee! Nu kan ik foto’s van de sterren gaan maken.

 

ABel Tasman track.

 

In Nelson ga ik naar de toerist information en laat ik mij informeren over de Abel tasman track. Hoewel deze track mijn persoonlijk niet zo aantrok heb ik er wel veel mooie verhalen over gehoord. En ik heb alle tijd. Ik besluit een gedeelte te lopen. Ik neem de watertaxi halverwege het track, en loop 7 uur terug naar de camping. De watertaxi is heel klein en schommelt ontzettend, dus scherpe foto’s maken kan ik niet. Maar we zien regelmatig zeehondjes. Ik blijf me verbazen over de kleur van het water. De stranden zijn hier geel! Ik zie soms tentjes op het strand, en het kan me goed voorstellen dat het prachtig is om hier te overnachten met je tentje. Deze wandeltocht is zeer goed te lopen. Het is dan ook druk en er zijn ook veel gezinnen etc. Er is een smalle touw brugg die veel wiebelt als je er over heen gaat (later kom ik achter dat je die hier veel hebt). Toch is het niet mijn favoriete track, omdat allemaal wat meer op elkaar lijkT.

 

De volgende dag doe ik een dagje rustig aan en lees ik een boek aan het strand. De zee is nog koud, maar zeker niet verkeerd! De volgende dag rijd ik verder naar de Rawhiti cave. Deze grot heb ik uit mijn alternatieve reisgids. Het is een hele stijle klim omhoog, maar de grot is heel interessant om te zien. Je bent op een hele groen berg en dan zie je ineens allemaal punten uit een grot komen. Het verbaasd me hoe druk het nog is. Er is namelijk helemaal geen route aanwijzing en je moet over een eigen terrein van een boer rijden. Het stadje Takana is behoorlijk hippie achtig. Hier hebben de dorpjes veel meer schilderingen en kleurtjes! Een nadeel is wel, de benzine is veel duurder op het Zuidzee-eiland....en oja, er zijn hier veel muggen en zandvlooien!  Regelmatig krab ik mij open en lig ik snacht's wakker van de jeuk.

Golden bay, cape farewell

 

Ik sla wat foto’s en stukjes over, ik heb ontzettend veel gezien en licht wat hoogtepunten uit. Naar golden bay toe ontdek ik nog een prachtige grot. Helemaal bovenaan, bij cape farewell is een prachtig strand. Mijn favoriete strand tot nu toe, en dat zegt veel, want er zijn er veel in nieuw zeeland. Voordat je het strand oploopt loop je door een boerderij met allemaal hobbiton achtige bergjes. Heel groen en mooi! Het strand is hier heel wit. Ik heb een hike gelopen over de hobbiton bergjes naar een bekend rotsblok. Daarnaast kan je uren rondlopen op het strand, want er zijn veel tunnels en grotten om te ontdekken. En je ziet er ontzettend veel zeehondjes. Ik kampeer er op de camping en sta 6 uur op voor een ochtendwandeling, Ik ben er dan helemaal alleen! Terug in Takana koop ik een hutpas, zodat ik meer kan wandelen in de bergen.

 

ANGELUS HUT

 

Hier op het zuider eiland zie je veel meer lifters. Ik neem mijn eerste lifter mee naar St.arnoud. Er is hier een prachtig meer, en een hike de bergen in. We beginnen met de Pinchgut trackt. Dit gaat zigzaggend en stijl omhoog, zonder een vlak stuk. Ik vertel de lifter dat hij zonder mij moet doorgaan, want ik kan zijn tempo niet bijhouden. Onderweg kom ik een koppel uit Noorwegen tegen met een baby van 1 jaar. Het is leuk om te zien dat ze nog steeds veel wandelen in de bergen! Het ergste is geweest als ik aan de robert ridge route begin. Nu ga ik een stukje sneller. Maar ik moet zeggen dat ik nooit zo begrijp dat mensen een tijd willen neerzetten. Het is voor mij niet belangrijk. Halverwege is het pad onduidelijker en veel klimmen over rotsblokken. Een verkeerde stap en je ligt zo in de afgrond. Maar is echt prachtig. Achter elke berg ben benieuwd naar het uitzicht. Bovenaan is er wat sneeuw, maar gelukkig niet zoveel. Na zes uur wandelen kom ik aan bij het hutje. Er is een groep meiden uit Israel. In isareal moeten de meiden verplicht 2 jaar het leger in, de mannen 3. Veel gaan daarna op reis, voordat ze aan hun studie beginnen. We nemen een duik in het ijskoude water! Het is lekker verfrissend.

In de avond gaat de wind liggen, en word het meer een spiegel. De schoonheid van de bergen word  hierdoor uitvergroot. Ik kan moeilijk slapen. Je slaapt met 25 man op een kamer, en dat zorgt voor veel geluid. Om 12 uur kijk ik naar buiten en zie ik sterren. Samen met een meisje uit Nieuw Zeeland proberen we een foto te maken. Het is heel helder en ik kan de melkweg zien. Ook zag ik de theepot. Ik ben ook weer vroeg op (voor zonsopgang), en de bergen lijken nu woestijnen. Het oranje ligt reflecteert op de bergen, en het meer is even een spiegel. De terugweg gaat altijd een stuk sneller. Ik ben altijd weer blij om Oldy te zien. Helaas was mijn intuïtie goed en ben ik mijn lichten vergeten uit te doen. Gelukkig is er iemand met startkabels en ben ik alsnog zo weg! De volgende dag lees ik een boek bij het meer. Hier mag ik mee varen met een Nieuw Zeelander!

operara

 

Regelmatig klus ik aan Oldy. Zo heb ik de vloer er uit gesloopt, nu heeft ze een mooie houten! Ik heb een verhoging gemaakt voor de koelkast, zodat er niet meer een grote loze ruimte is. Ik besteed een dagje aan een hoor maken. Het helpt goed tegen de muggen maar helaas gaan de zandvliegjes er gewoon doorheen! In toerist informations en kringloop winkels zoek ik naar patches van alle plekken waar oldy komt. Helaas is mijn verzameling nog niet zo groot.  Maar binnenkort zal ik eens een foto maken!

 

 

 

Ik rijd helemaal naar boven waar de Heapy track begint. Dit is ook een great walk, maar ik loop maar een uurtje van de track. Ik sta hier op een mooi kampeerplek aan het strand. De volgende dag rijd ik 40 minuten over een gravelroad om bij de Morai gat arch te komen. Nog steeds verschrikkelijk om te horen, al die kleine steentjes tegen je busje. En eng ook, al die grotten. Maar wel speciaal! Ik blijf een tijdje op een hippie achtige camping en relax wat aan het strand.

 

 

PANcake rocks

 

Onderweg naar de pancake rocks neem ik lifters mee. Dit keer een koppel uit Duitsland (ja, veel Duitsers hier). De jongen heeft heel lang haar, bijna tot de vloer! Ze doen mijn droomreis, ze gaan hierna naar canada en daarna naar Ijsland. Maar nemen ook veel minder de tijd, ze zijn maar 10 dagen in canada. Ik denk dat het beter is om weel te sparen en dan mijn volgende reis te plannen! Onderweg stoppen we bij wat stranden en grotten. Vind ik zelf ook fijner, om samen wat grotten te ontdekken! Ik ga hier naar een gratis overnachtingsplekje en neem afscheid van de lifters.

 

Arthurs pass

 

Ik verblijf ongeveer een week in Arthurs Pass. Ik kom twee jongens uit Portugal tegen, die hier werken als chefkok. Ik krijg van hun vers gebakken brood! Het beste wat ik in tijden op heb! Ook neem ik dit ik een ouder stel uit canada mee (oorspronkelijk India). Ze zijn al zo dankbaar voor een korte lift. Dit mooie natuurgebied heeft veel mogelijkheden om te wandelen. Het is altijd interessant om te zien hoe het bos tot een bepaald punt groeit. Daar waar het koud is groeit er niks meer. Ik merk ik wel dat de hikes steeds pittiger worden. Ze gaan stijl omhoog en over rivieren! ijskoud! Ik doe wat beginners tracks om dit te oefenen. Ik loop 3 dagen de lagoon track en daarna naar Avalanche Peak. Het gebied staat bekend om zijn Kea vogels. Die ik dan ook regelmatig zie.

 

GO TO TOP >

contact